Ik ben zo vrij aan te nemen dat Naragonia, de naam waarachter Pascale Rubens en Toon Van Mierlo schuilgaan, in de loop van de voorbije achttien jaar voldoende naambekendheid verworven hebben om mij vrij te stellen van een biografietje van het duo. Immers, zij zijn mee verantwoordelijk voor het feit dat wat voordien een behoorlijk uniform genre was -het was haast onmiddellijk herkenbaar als “folk uit Vlaanderen”- reeks nieuwe impulsen kreeg en stilaan evolueerde naar wat je vandaag “global music from Flanders” kunt gaan noemen. Binnen dat relatief jonge genre is daarenboven de muziek van Naragonia vrij makkelijk te herkennen en geniet het van veel aandacht over zowat het hele Europese deel van de wereld. Geen festival of gespecialiseerde zaal, of het duo heeft er wel gespeeld en/of workshops gegeven. Daarbij werd er, zoals het hoort, zelden rekening gehouden met geijkte paden of met grenzen tussen genres.

Dat leverde vele vriendschappen op en het is rond deze vriendschappen dat deze Naragonia-plaat opgebouwd werd. Zoals bij zowat alle andere artiesten, hadden ook de mensen van Naragonia flink te lijden onder Covid-19 en de lock-downs die eraan gekoppeld waren Ruim een jaar zonder live-concerten, dat gaat wegen op mensen, die bestaan bij de gratie van een luisterend en kijkend publiek en dus kwamen Pascale en Toon met het plan om een aantal livestream-sessies te organiseren en daarbij telkens iemand uit hun vriendenkring uit te nodigen. Als titel werd voor “The Guesthouse Sessions” gekozen en de sessies werden allemaal gefilmd en via de website van het duo en via Youtube voor het nageslacht bewaard. Uit de opnames werden nu ook veertien tracks geselecteerd, die dus op deze CD -de negende van Naragonia- bijeengebracht werden.

Centraal staat uiteraard het duo, maar het is, naar mijn gevoel, de plejade aan samenwerkingen en de verrassende samenhang tussen de nummers onderling, die van deze plaat iets bijzonders maakt. Hoewel…”verrassend” zou je met enige slechte wil een overbodig adjectief kunnen noemen. De tandem Van Mierlo-Rubens heeft intussen zo’n eigen maar veelzijdige klank ontwikkeld, dat het eigenlijk absoluut geen verrassing meer is, dat ze erin slagen de bijdragen van de vele gastmuzikanten te integreren in hun eigen repertoire Sommige van de nummers op deze plaat zijn herwerkingen van dingen die al eerder opgenomen werden, andere werden helemaal voor de gelegenheid geschreven.

De minst voor de hand liggende samenwerkingen zijn wellicht die met Scabs-voorman Guy Swinnen, die “Songlines” en vooral “We Map The Stars” -wellicht niet toevallig twee teksten van Reineke van Hooreweghe, van wie u zich vast nog “Is het nog ver” herinnert, dat niet zo lang geleden door Charlotte van Mierlo, jawel, dochterlief, de sterren werd in gezongen. Diezelfde Charlotte is ook nu van de partij met het prachtige “The Swallow”, een duet met broer Mathijs, die overigens ook een fraai stukje trompet weet toe te voegen.

Er zit duidelijk veel muziek in het gezin Van Mierlo en het hoeft dan ook niet te verbazen dat de gastenstoelen voor de lock-downsessies snel gevuld geraakten: gitaristen Maarten Decombel en Jeroen “Geronimo” Geerinck -die ook de productie in handen had, maken hun opwachting, net als superpercussionisten Simon Leleux en Jo Zanders, saxofonist en fluitist Philippe Laloy, pianiste Véronique Rubbens en oud-maestro Tristan Driessens. Met zo’n club topmuzikanten kan je de deur uit gaan en deze plaat valt dan ook zwaar aan te bevelen: ze is veelzijdig en ze belicht een zoveelste facet van de muzikale diamant, die Naragonia is. Overigens wil ik nog twee woorden kwijt over de grafische kant van deze CD: het artwork van Leen Devyver -erg bekend in folkkringen- is, zoals steeds, van topkwaliteit.

(Dani Heyvaert)

Koop of stream het album hier